Back to life, back to reality

Back to life, back to reality
Back to the here and now, yeah

Soul Ii Soul - Back To Life

Back to reality. Dat omvat de afgelopen dagen eigenlijk wel. Of eigenlijk: vandaag.

Dat de vlucht vrijdag turbulent was, hadden we al verteld. De vlucht vanuit Dublin was op een andere manier turbulent. We zaten tenmidden van een meute Ieren die in Amsterdam gingen stappen. En tenmidden van die meute Ieren zat ook nog ergens een kind dat keihard bleef gillen, anderhalf uur lang.

Gelukkig was het maar anderhalf uur en kwamen we met een kwartier vertraging aan op Schiphol. Na nog ruim een half uur wachten hadden we onze koffers, dus op naar de uitgang. Terwijl we door de ‘nothing to declare’ lopen, worden we er uit gevist door de douane. Of ze ons nieuwe, hippe, roze bloemetjeskoffer even mogen bekijken. Ja hoor… Waarschijnlijk trok de kapotte camera van Joost de aandacht. Gelukkig zat de bon van de vervangende camera erbij en was het een tweedehandsje van amper $ 130, wat eveneens gelukkig duidelijk uit de bon bleek. Dismissed, dus nogmaals op naar de uitgang!

Zoals verwacht was mijn moeder daar, samen met Lina. Ondanks dat ze erg niet subtiel gehint had de afgelopen week, weet je het toch niet 300% zeker tot je ze daadwerkelijk ziet. Het was dus verwacht en toch een leuke verrassing! :-D

Met z’n vieren even wat gegeten op Schiphol (kroketten! <3) en toen ieder de andere kant weer uit met de trein. 

Thuisgekomen katten plat geknuffeld, de keuken bewonderd, ontbijt gehaald, pizza besteld en om half 10 naar bed. Op zich goed geslapen, alleen tussen 3 en 6 niet en wakker geworden met ontzettende hoofdpijn. Niet gek als je bedenkt dat we de volledige terugreis, vanaf donderdagnacht (Nederlandse tijd) tot aan aankomst Schiphol amper 4 glaasjes drinken gehad hebben.

Zaterdag de eerste koffers uitgepakt en ’s middags naar Joost z’n ouders + zusje. ’s Avonds een BBQ met vrienden van Joost. Zondag laatste koffer uitgepakt en weer een BBQ. Tussendoor natuurlijk met de katjes knuffelen, die waren absoluut niet van plan om ons nog een keer te laten vertrekken zonder hen. Erg zwaar weekend dus. ;-)

En vandaag dus weer heel erg back to reality. Allebei weer aan het werk. Ik blijk toch meer last te hebben van een jetlag dan ik gisteren nog aannam; ik heb vannacht nagenoeg niet geslapen. Ik heb ergens drie kwartier aan één stuk door kunnen pakken, verder waren het her en der kwartiertjes. Mijn collega was gelukkig wel zo aardig geweest echt alles bij te werken, dus ik heb vanochtend met mijn brakke kop de financiële administratie zitten boeken. Daar kan ik niks onherstelbaar fouts aan doen zeg maar. Vanmiddag wilde ik me beperken tot ‘even’ mijn mail doorkijken en de belangrijkste dingen oppakken. Dat ‘even’ duurde uiteindelijk alsnog ruim 3 uur. Pffff.

Omdat ik een appje kreeg dat Ellie haar stal al gedaan was toch nog maar even op de bank gecrasht…

Back to life, back to reality. Met een agenda die ineens vandaag voor de komende twee weken overvol is geraakt. Want behalve dat ik voor mijn eigen bedrijf ruim 4 weken geen werkzaamheden heb verricht, werk ik vanaf donderdag ook even een goeie week weer fulltime wegens vakantie van een andere collega. Dat betekend dus dat de werkzaamheden van mijn eigen bedrijf naar de avonduren moeten. En dat Hemelvaartsdag en Pinksteren zo ongeveer mijn eerste vrije dagen weer zullen gaan worden. Dat is pas reality.

Het blog vandaag willen we graag afsluiten met een rondje credits:

Patricia en Marcel voor het erg goed verzorgen van onze drie poezenkinders en het schoonmaken van ons huis (wat nog steeds niet gehoeven had, maar toch fijn was).
Angela en Mathieu voor het oppassen op Pluiskonijn, die zo te merken erg veel aandacht heeft gekregen. En voor het stucen van de keuken, ondanks dat ze zelf vind dat het nog niet klaar is vinden wij het fantastisch. En voor het snoeien van de heg. ;-)
Lisanne en Cora voor het verzorgen van Ellie. Ik hoop haar morgen weer een knuffel te kunnen geven en een ritje te kunnen maken. Maar afgaande op de foto’s die ik heb gezien via Facebook ziet ze er fantastisch uit!
Mijn mama en Lina, dat ze de moeite hebben genomen om ons, helemaal vanuit het zonnige zuiden, welkom te komen heten op Schiphol. Super leuk dat jullie er waren. En mam, bedankt dat je niet tegen de Marriott mevrouw “I don’t know that woman” zei.