Come fly with me...

Wat hebben we een ontzettend gave vakantie gehad en wat hebben we verschrikkelijk veel gezien. We hebben onwijs geluk gehad met het weer; de eerste 2,5 week was koud (muv Death Valley en Vegas), maar wel droog. En in de zon, die erg vaak scheen, was zelfs 3 graden Celsius warm genoeg om enkel in trui te lopen. Soms zelfs in t-shirt. We hebben gisteren onweersbuien gehad en vandaag is het vervelend weer. Voor Florida begrippen hadden we het super met dagelijks ruim 30 graden zonder regen.

Qua materiaal was het een minder gave vakantie. Mijn Samsonite is gesneuveld, Joost z'n bril en één van de camera's zijn stuk, gisteren bleef ik hangen waardoor een knoop uit mijn broek scheurde, onze vluchten waren allemaal in meer of mindere mate turbulent, onze TomTom die niet meer wil opstarten, Mini-Me met z'n klapband, etc. Het was in zekere zin een helse vakantie. Behalve alle materiële schade zijn we langs Devils Little Creek gekomen, Devils Corn Field, Hells Backbone... Overigens stuk voor stuk hele verschillende en prachtige plekken.

Het is echt heel bizar om je foto's al scrollend terug te zien, dus zonder een dag ertussen. We begonnen in Yosemite; vanaf de Tunnelview hadden we onbeschrijfelijk mooie vergezichten. Sequoia met zijn belachelijk hoge bomen. Vanuit daar door diverse landschappen naar Death Valley en toen naar Vegas. Waarschijnlijk kan iedereen zich wel een voorstelling maken van die plaatsen... Bryce Canyon met zijn prachtige rotsformaties; Arches met de bogen, Monument Valley met wijdse vergezichten met her en der een rotsformatie en vooral veel zand en Vail met zijn besneeuwde bergen. En daarna Florida... Voor een compleet andere vakantie. Groen, bloeiend en 6 dagen hardcore Disney. Wat een gigantische verschillen in het landschap!

Erg veel gelachen ook. Zoals toen ik Prrrrrt 0 nog even snel om wilde ruilen voor Prrrrrt 1 en ik een hele lading dino knuffels over me heen kreeg. Om plaatsnamen als No Name, Virgin River en Gaylord. Borden die we tegen kwamen met daarop hele verhalen voor vrachtwagenchauffeurs, met als hoogtepunt de mededeling net voor een stadje: "Lost brakes? Don't exit! Please stay on I70!"

We hebben ook belangrijke dingen geleerd, zoals dat eendjes niet graag nat worden aan de bovenkant.

En niet te vergeten, de verloving. Dat is nog steeds raar. Joost corrigeert me graag als ik hem mijn boyfriend (boytoy ;-) ) noem, maar ik hoor hem ook regelmatig girlfriend zeggen. Hij heeft het op een prachtige plek gevraagd en op een richteltje in de Grand Canyon bij de Colorado River, terwijl je je leven aan je voorbij ziet flitsen, durf ik geen nee te zeggen. Ondanks dat hij me die ochtend echt het bloed onder de nagels vandaan haalde met zijn gestress en gestuiter.

Met Ons Kalf hebben we even uit mijn hoofd op de kop af 3.400 mijl gereden. Hij heeft ons door 5 staten heen gebracht, soms over de meest onmogelijke wegen. Mini-Me moet ik even nakijken, dat ligt ergens tussen de 500 en de 1.000 mijl verwacht ik. De rit met Mini-Me bleef beperkt tot Florida. In tegenstelling tot Ons Kalf woonden we nu even een weekje niet in de auto. We hebben hoogtes gehad van 100 feet below sealevel tot 11.158 feet erboven. En alles ertussenin.

Terwijl ik dit schrijf zitten we ter hoogte van Reykjavik met nog 2:01 uur tot Dublin. Voor jullie start de laatste werkdag van deze week over 8 minuten. Voor ons is het nu 02:22 uur... Slapen hebben we niet echt gedaan, het is een ontzettend turbulente vlucht. We zijn een kwartier te laat vertrokken en in de afgelopen 6 uur is twee keer het fasten seatbelt licht uit geweest. Voor nog geen 5 minuten per keer. De hoogte verschilde soms wel 200 tot 300 meter in amper een minuut. De lichten in de cabine zijn ook niet gedimd, geen idee of dat gewoon vergeten is of dat het bewust is vanwege de turbulentie. Ik heb ik elk geval nog nooit zo'n drukke nachtvlucht meegemaakt... Het fasten seatbelt lampje lijkt nu uit te blijven. Fingers crossed!

In Dublin moeten we pakweg twee uur wachten en daarna hebben we nog een vlucht van anderhalf uur naar Schiphol. Mijn lieftallige moeder zit al een week erg niet subtiel te hinten dat ze ons op wil komen halen. Wat erg goed uit komt, want we hebben een extra koffer en extra gewicht gekocht. Kan ze mooi helpen met sjouwen. ;-)

Als het goed is komt over een half uur tot een uur nog iets van ontbijt (koffie!!!). In Dublin heb ik tijd genoeg om het verslag (en die van de laatste paar dagen) te uploaden. :-)