Fresno

Vandaag een relatief korte rit voor de boeg: van Pleasanton naar Fresno, ongeveer 2 uur rijden. Omdat we gisteren vroeg naar bed gegaan waren, waren we erg vroeg wakker. Om half 8 zaten we al fris en fruitig aan het (zeer uitgebreide) ontbijtbuffet. Erg lekker!

De sleutelaffaire is vanochtend ook echt perfect opgelost. We kregen ongevraagd $ 25 discount en een flesje cola. Super geregeld dus!

Vol frisse moed en veel te vroeg op weg naar Fresno. Onder het genot van country op de radio onze eerste blik op Amerika kunnen werpen. Prachtige omgeving waar we doorheen reden; afwisselend mooi groen en heuvelachtig en daarna weer gortdroog. We werden dood gegooid met Jezus en gerelateerde zaken, maar ook prachtige oude, Amerikaanse auto's gezien, vervallen huizen, een verdwaalde oil derrick, mini windmolentjes en gigantische fabrieken.

Joost vindt dat ik moet schrijven dat ik moeite had met tussen de lijntjes blijven en dat ik all over the place was. Ons Kalf (ook wel bekend als auto) heeft nl zo'n verklikker. Als ik over een lijntje ga, begint ie meteen te piepen. Ons Kalf is echter zo breed dat ik met 10cm naar links of rechts al over de lijn ga. Maar bij deze heb ik het gemeld.

Omdat we al om 12 uur aan kwamen in Fresno en we pas rond 3 uur in konden checken, hebben we de diverse mini-malls onveilig gemaakt, Begonnen in de Wallmart met als doel voornamelijk water, om te eindigen met een stapel snoep, wijn en een nieuwe zwembroek voor Joost. De dame bij de kassa wilde IDs zien, het mijne lag alleen nog in de auto. Hoop excuses dat ze dat wettelijk verplicht was om te vragen, met als afsluiter dat ze wel geloofde dat ik oud genoeg was om te drinken. Euh... Enfin, op naar de volgende zaak.

Even door The Home Depot gewandeld voor de leuk en geëindigd met een vleesthermoter voor Joost. Die we thuis hebben is niet goed of zoiets... Nog even door de dierenwinkel gelopen en toen was het uiteindelijk toch 3 uur. Op naar het hotel!

Bij het inchecken kregen we de mededeling dat de WiFi het niet deed. Blinde paniek! Wat zo mogelijk nog vervelender was, was dat de airco op de kamer erg slecht werkte. Na 20 minuten was het nog steeds loeiheet. Daarbij maakte ik me ook enige zorgen over het feit dat de kamer zo ongeveer op de doorgaande weg lag en het klonk alsof de auto's naar binnen reden. Omdat dat laatste wat lastig op te lossen is bij de receptie gaan melden dat de airco slecht werkte. Met als resultaat dat we een upgrade kregen. :-D Van de 'Director Suite' naar de 'Ambassador Deluxe Suite'. 

'Suite' is een redelijk groot woord. Het is een mooi formaat kamer en we zijn er van overtuigd dat het ooit een prachtig hotel is geweest, maar heden ten dagen is het allemaal rijkelijk verouderd en aftands. Maar het is schoon en dat is het belangrijkste. Bijkomend voordeel is dat de nieuwe kamer iets verder en gunstiger ten opzichte van de weg ligt en dat je de boiler, die zo hard aan slaat dat de woonkamer trilt, niet hoort op de slaapkamer.

Bij het uitpakken van de koffers bleek mijn koffer, zoals ik al vreesde, gesloopt te zijn. De hele binnenkant lag aan gruzelementen... :-( Dat moeten we dus even gaan melden bij de luchtvaartmaatschappij. Maar zonder WiFi is het lastig uitzoeken wat en waar we moeten melden, dus maar weer op pad.

Nog een keer naar de Wallmart, want geen glazen op de kamer. Kwamen we bij dezelfde caissière uit. Op mijn vraag of ze mijn ID nog wilde zien, was het antwoord 'No. Oh, well, it depends on what you're puttin' into those cups.' "The wine!" 'Then show me your ID please.' 

De dag afgesloten bij Tahoe Joe, tot groot genoegen van Joost. Goed gegeten, leuke bediening, gewoon prima in orde. Op de kamer nog een fles wijn in piepschuimen bekers soldaat gemaakt onder het genot van Monopoly Deal en nu bedtijd!